بیانیه هفته وحدت جمعی از اساتید حوزه و دانشگاه های استان یزد

بسمه تعالی

در نظام هستی، وحدت باعث قوت است و تفرقه موجب ضعف و انحطاط. اجزای یک بنا هرچه به هم پیوسته‌تر باشند، آن بنا در لرزش‌ها مقاوم‌تر است. آب سیل وقتی در دشت و شهر متفرق است خسارت می‌زند اما همین آب وقتی از یک مجرای واحد از سد خارج می‌شود، برق تولید می‌کند و شهری را روشن می‌نماید؛ این یک قانون لایتغیر است.

در عالم انسانی نیز همین گونه است. وحدت، قوت آفرین است و تفرقه باعث زوال و فنا. قرآن کریم مؤمنان را از نزاع نهی کرده و می‌فرماید: «با یکدیگر نزاع نکنید که سست می‌شوید و قدرتتان زائل می‌گردد». (انفال/46)

بُرنده‌ترین سلاح استعمار علیه ملت‌های اسلامی که توانسته مانع بزرگ سربلندی و استقلال مسلمین گردد و منابع عظیم ثروت و دار و ندار آن‌ها را به کام استکبار ببرد، سلاح تفرقه است. از این رو خداوند از این تفرّق به عنوان گناهی بزرگ و دارای عقوبتی عظیم یاد نموده و فرموده است: «و مانند کسانی نباشید که بعد از فرود آمدن دلایل روشن (وحی الهی و معجزات) با یکدیگر اختلاف نموده و متفرق شدند و برای چنین کسانی عذابی بزرگ است». (آل‌عمران/105)

حفظ اتحاد یک امت آن قدر مهم است که وقتی موسی(ع) از کوه طور بازگشته و متوجه می‌شود عده‌ای از امت وی از دین منحرف و مشرک شده‌اند؛ برادرش هارون نبی را مورد عتاب قرار می‌دهد که چرا امر مرا اطاعت ننمودی؟ حضرت هارون عذر سکوت و تحمل خود را چنین ارائه نمود که «... ترسیدم (اگر با این‌ها درگیر شوم) به من بگویی تو باعث تفرقه بنی‌اسرائیل شدی». (طه/94) از این کلام وحی اهمیت و وسعت دامنه وحدت و برادری معلوم می‌گردد و به همین حقیقت نظر دارد کلام مرجع بزرگ، کاشف‌الغطاء که فرمود: «اسلام بر دو پایه بنا شده است: توحید و وحدت».

پیامبر عظیم‌الشأن اسلام با این که از تمام حوادث آینده عالم اسلام خبر آسمانی داشت، هیچ‌کس را جز بنی‌امیه سب و لعن نفرمود و از کسی جز مشرکان برائت نجست و نیز در قرآن کریم از هیچ قوم و تفکری جز شرک و مشرک اعلان برائت نشده است. آن رسول رحمت هرکس را که به کلمه طیبه لااله‌الاالله اقرار می‌کرد؛ زیر چتر امن اسلام راه می‌داد و خود، بارها این را فرموده بود.

عایشه همسر پیامبر از بانیان جنگ جمل، اولین جنگ داخل مسلمین بود که طی آن حدود بیست هزار مسلمان کشته شدند. بعد از اسارت وی، حضرت علی(ع) حتی یک پرخاش و یک کلمه توهین آمیز و حتی یک انتقاد به صورت خطاب به وی نفرمود؛ بلکه ناموس رسول خدا را با عزت و اکرام به مدینه برگرداند و داوری را به خدا واگذاشت.

و آنگاه که (همان‌طور که در منابع معتبر اهل سنت آمده) او را دست بسته به مسجد می‌بردند و در همان حال سقط جنین زهرا(س) و ناله او را مشاهده می‌کرد، هیچ اقدامی برای مقابله و ستیز نکرد. آری! کَنَنده در خیبر می‌توانست با قدرت الهی آن طناب‌ها را پاره کند و با ذوالفقارش همه را از دم تیغ بگذراند. به راستی چرا غیرت الله در اینجا سکوت کرد؟!

چون علی علیه السلام می‌دانست که دست خیبرگشا اینجا باید بی‌حرکت باشد و حرکت انتقام جویانه، ریشه اسلام را خواهد کَند و عجیب است که حتی بعد از آن با دستگاه خلافت قهر هم ننمود و در عین این که منتقد بود و خلافت را حق خود می‌دانست اما از هیچ کمکی به خلفا برای اصلاح امور مسلمین دریغ نفرمود و ده‌ها مورد نقل شده که خلیفه دوم می‌گفت خدا نکند که من به شهری بروم که در کنار ابوالحسن(علی) نباشم و اگر علی(ع) نبود عمر هلاک می‌شد. (بحارالانوار، ج10، ص231) حضرت در دوران حاکمیت خود نیز هرگز روش سب و دشنام و فحاشی را حتی علیه مخالفان خود نپسندید و حتی طبق روایت از سب و دشنام شامیان در صفین نیز منع فرمود.

عجیب این است که عده‌ای که خود را مدافع حریم اهل‌بیت، خاصه علی و فاطمه سلام‌الله‌علیهما می‌دانند، می‌خواهند با سب و دشنام به افراد و اشخاص از صحابه (که باعث ایجاد انزجار و انفجار در عموم مسلمین و دامن زدن به تفرقه و جنگ میان آن‌ها می‌گردد) از علی و فاطمه(س) دفاع کنند! تا جایی که در بعضی مجالس سوء خود، بعضی از آن‌ها به همسر رسول خدا(ص) دشنام داده‌اند که این از اکبر کبائر است. به راستی چگونه این رفتارهای زشت با سیره علوی در برخورد با عایشه در جمل، قابل تطبیق است؟ باید پاسخ دهند که کجا اهل‌بیت علیهم السلام با این افراط‌های زشت، مرام زیبای خود را تبلیغ کرده‌اند؟ چه کسی از پیامبر و ائمه مسلمان‌تر است؟ چرا کسانی به نام تشیع با این روش خطرناک، خواسته کفار و مشرکان معاند را که افروختن آتش جنگ بین مسلمین است، محقق می‌سازند؟!

در روایت آمده گناهانی است که وقتی بنده انجام می‌دهد خدا به عزت و جلالش قسم یاد می‌کند که این گناه را هرگز بر تو نخواهم بخشید (و انتقام خواهم گرفت) و بی‌شک تفرقه انداختن میان مسلمین و پاشیدن بذر کینه و نفاق در میان آن‌ها از اعظم این نوع گناهان است.

سیره ائمه نیز بر همین منوال بوده است. امام صادق(ع) اصحاب خود را به حضور در مساجد اهل‌سنت (برای تحکیم برادری) تشویق می‌فرمود و این کلام آن بزرگوار است که «هرکس به جماعت آن‌ها اقتدا کند، ثواب کسی را دارد که پشت سر رسول خدا نماز خوانده باشد». (کافی، ج3، ص 380) تا جایی که وقتی سب و شتم مخالفین خود را از زبان ناآگاهان امت می‌شنیدند به آن‌ها دشنام نمی‌دادند و برای تألیف قلوبشان با آن‌ها مسافحه می‌کردند. (بحارالانوار، ج72، ص411) حتی قرآن، اهل کتاب را نیز به اتحاد بر سر امر مشترک واحد یعنی توحید دعوت فرموده است. (آل‌‌عمران/64)

با این توصیف چه عذری در پیشگاه خدا برای کسانی خواهد بود که میان امت بزرگ با این همه مشترکات تفرقه می‌اندازند؟! مگر امر مؤکد الهی «أَشِدَّاءُ عَلَى الْكُفَّارِ رُحَمَاءُ بَيْنَهُمْ» (فتح/29) نیست؟!

اگر امر به خشونت فقط مخصوص کفار است، شدت بر مسلمین چه توجیهی دارد؟ ممکن است بگویند ما بر مسلمانان خشونت روا نداشته و آن‌ها را دشنام نمی‌دهیم، لکن این جماعت غافلند که بزرگ‌ترین عامل ایجاد خشونت و جنگ داخلی اعمال و رفتار آن‌هاست.

چه سؤال برانگیز است که آقای یاسر حبیب روحانی به ظاهر شیعه کویتی که در مجالس خود به همسر پیامبر(ص) توهین کرده و نسبت فحشاء ‌داده و به حبس افتاده، با فشار انگلیس آزاد شده و در لندن و در پناهندگی انگلستان (یهود و نصاری) شبکه دفاع از اهل‌بیت دایر می‌کند و مقدسات اهل‌سنت را به باد دشنام می‌گیرد و  فلان شخص را مرجع خود قلمداد کرده و به بهترین انسان‌های عالم اسلام چون آیت‌الله‌العظمی بهجت و رهبر معظم انقلاب و ... توهین می‌کند و البته هیچ مشکلی با کسانی که در یک دهه اخیر بیش از پنج میلیون مسلمان را کشته‌اند ندارد. عجیب است که این آقا و مرجع او یک بیانیه اعتراض‌آمیز علیه جنایات آمریکا و اسرائیل در جریان قتل عام فجیع شیعه و سنی ندادند.

در آفریقای مرکزی مسلمین را با اره سر بریدند و در میانمار ده‌ها هزار مسلمان را با خانه‌شان سوزاندند و در عراق و افغانستان صدها هزار نفر را مستقیم و غیرمستقیم از بین بردند و بعلاوه در هجوم فرهنگی خود فحشاء و عقاید انحرافی مثل شیطان‌پرستی و ... را ترویج کردند اما صدای این حضرات در نیامد.

عین همین گروه ذلت‌بار را در گروه انحرافی اهل‌سنت یعنی النصره و داعش می‌بینیم. جهاد آن‌ها فقط علیه مسلمین است! گویا امروز کافر معارضی علیه مسلمین در عالم اسلام وجود ندارد! آن گروه‌های منحرف از غربی‌ها (یهود و نصاری) سلاح می‌گیرند و مسلمین را قتل‌عام می‌کنند و ان گروه افراطی شیعی نیز از غربی‌ها (یهود و نصاری) امکانات رسانه‌ای می‌گیرند تا برائتی را که خدا سد دفاعی در برابر شرک و کفر ساخته، سلاحی کنند برای تفرقه مسلمین!

به راستی اُف بر این فهم دینی و اُف بر این نوع بصیرت و وای به حال کسانی که دانسته یا نادانسته دل دشمنان خدا و قرآن و اهل‌بیت را شاد می‌کنند و پیکر قدرتمند امت اسلام را که دارای 70% منابع غنی و ثروت عالم است، با شمشیر تفرقه زخمی کرده و زیر گام‌های دشمنان قرآن قرار دادند. گویا کلام خدا را نشنیده‌اند که فرمود: «ما سرای آخرت را برای کسانی قرار می‌دهیم که در زمین برتری نجویند و فساد نکنند». (قصص/83)

در آخر به برادران اهل‌سنت می‌گوییم همان‌طور که ما کارهای زشت داعش و امثال آن‌ها و افکار غلط وهابیت و تکفیری‌ها را به حساب شما نمی‌گذاریم؛ شما نیز اعمال این افراد خاص و غافل را به حساب خودشان بگذارید که «وَلَا تَزِرُ وَازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرَى». (زمر/7)

زنده باد وحدت و برادری، راز پایداری و عظمت امت اسلامی

حجت الاسلام سيد مهدی صدرالساداتي  ،  حجت الاسلام دکتر محمد حسین فهیم نیا  ،  حجت الاسلام علی حبيبيان  ، حجت الاسلام دکتر مجید غضنفری  ،  دکتر محمد رضا شایق  ،   استاد احمد آبایی  ،  دکتر محمد حسین فلاح  و  حجت الاسلام  مهدی مهدوی نژاد